جزوه بسکتبال

جزوه آموزش بسکتبال

 

ورزش بسکتبال یک بازی گروهی و هیجان آوری است که در آن بازیکنان باید دارای سرعت عمل و تحرک بسیار باشند . خصوصیاتی چون آمادگی جسمانی ، وقت شناسی ، همکاری ، گذشت ، سرعت و دقت و همچنین ابتکارات و فنونی که ورزشکاران از خود بروز می دهند این بازی را مفرح و شادی آن را لذت بخش می نماید.

زمین بسکتبال

یک زمین قانونی و مناسب برای بسکتبال باید کاملا مسطح و بدون هر گونه مانع و برآمدگی باشد. این ورزش را نمیتوان در زمین های خاکی یا چمن اجرا کرد. بلکه سطح زمین باید از مواد سفت مانند آسفالت، سیمان یا چوب پوشیده شده باشد. زمین های بسکتبال همه به یک اندازه نیست. زمین بازی برای خردسالان کوچکتر از زمین بزرگسالان است. مسابقات رسمی در زمین هایی به شکل مستطیل به طول ٢۶ متر و عرض ١۴ متر برگزار میشود که طول وعرض زمین را می توان به نسبت دو متر در یک متر کم و زیاد کرد. زمین بسکتبال به شکل خاصی خط کشی میشود. خطهای دور زمین به پهنای ۵ سانتی متر است. از مرکز زمین و به موازات عرض زمین خطی کشیده می شود که زمین بازی را به دو قسمت مساوی تقسیم میکند. در وسط زمین دو دایره متحدالمرکز رسم می کنند به شعاع های ٩٠ سانتی متر و 1مترو80 سانتی متر. مرکز این دایرهها که درست مرکز زمین است محل آغاز بازی است .

تجهیزات مورد نیاز

تخته ثابت

تخته بسکتبال مستطیلی است به طول 1متر و80 سانتیمتر و عرض 1متر و 20سانتیمتر که موقعیت آن در فضای بالای زمین در دو انتهای میدان است و باید به گونه ای قرار گیرد که به اندازه ١٢٠ سانتی متر با خط انتهای زمین فاصله داشته باشد. ارتفاع تخته از کف سالن بازی 2 متر و 75 سانتیمتر است .

انواع تخته

نوعی از تخته ها به کمک میله هایی آهنی از سقف سالن آویزان میشوند که در هنگام عدم نیاز، میتوان آنها را بالا برد و به سقف سالن متصل کرد. این نوع تخته برقی است. نوعی دیگر از تخته ها با میله ای به زمین وصل و محکم میشوند. در نوعی دیگر، تخته به وسیله پایه ای متحرک بر روی زمین قرار میگیرد.

حلقه

حلقه بسکتبال در فاصله ٣٠ سانتی متری قاعده تخته به آن متصل میشود. قطر حلقه بسکتبال ۴۵ سانتی متر و ارتفاع توری که به شکل سبد به آن متصل میشود ٣٠ سانتی متر است.

توپ بسکتبال

توپ بسکتبال بزرگتر از توپهای معمولی است و آن را از جنس چرم، استیک یا پاستیک می سازند و هنگام استفاده باد می کنند. میزان فشار هوای داخل توپ باید به حدی باشد که در صورت رها شدن از ارتفاع 1 متر و 80 سانتیمتر، پس از اصابت به زمین کم تر از 1 متر و 20 سانتی متر و بیش تر از 1 متر و 40 سانتیمتر از زمین بلند نشود. محیط یک توپ قانونی بسکتبال پس از باد شدن باید حداقل ٧۵ سانتیمتر و حداکثر ٧٨ سانتیمتر باشد. ضمن آنکه در این حال وزن توپ نباید کمتر از ۶٠٠ و بیشتر از ۶۵٠ گرم باشد. توپ این ورزش بزرگترین و سنگین ترین توپ بازیهای دسته جمعی است.

قوانین زمانی

بسکتبال در چهار کوارتر ١٠ دقیقه ای (بین المللی) یا ١٢ دقیقه ای )ان.بی.ای) انجام می شود. زمان استراحت بین کوارتر اول و دوم و بین کوارتر سوم و چهارم ٢ دقیقه و بین کوارتر دوم و سوم (بین دو نیمه) ١٠ دقیقه است. وقت اضافه در بسکتبال ۵ دقیقه می باشد. پس از استراحت بین دو نیمه زمین حمله و دفاع دو تیم عوض می شود. اصطلاحا به زمین حریف، زمین حمله و به زمین خودی زمین دفاع گفته می شود. زمان های گفته شده زمان واقعی بازی است. یعنی زمانی که توپ در جریان نیست وقت بازی متوقف می شود. مثلا زمانی که خطایی رخ داده است یا هنگام پرتاب آزاد زمان متوقف می شود. به همین دلیل زمان انجام یک بازی کامل بیشتر از مجموع عددی زمان های بالا است و معملوا حدود دو ساعت طول می کشد.

بازی بسکتبال توسط دو تیم انجام می پذیرد که هر تیم شامل ۵ بازیکن می باشد، هدف آنها عبور دادن توپ از حلقه و ممانعت از گل زدن تیم مقابل است. اندازه زمین بسکتبال باید (٢٨*١۵) یا (٢۶*١۴) یا (٢۴*١٢) باشد و ارتفاع زمین بازی تا سقف سالن باید هفت متر باشد.

تمامی خطوط زمین باید ۵ سانتیمتر عرض داشته باشد: شعاع دایره ها باید ٠٨/١ متر باشد. اندازه تخته باید 80/1 * ٠۵/١ متر باشد که با فاصله ٠٩/٢متر از سطح زمین نصب می گردد.

بازی بسکتبال با ۵ بازیکن شروع می شود و با دو نفر هم می توانند ادامه دهند کمتر از دو نفر بازی انجام نمی شود. بازی در چهار کوارتر ده دقیقه ای انجام می شود.

زمان استراحت(Time Out) :

زمان استراحت ، یک دقیقه است که درصورت درخواست به تیم واگذار می شود. زمان استراحت مطابق مقررات زیر به تیم ها داده می شود :

برای بازی هایی که در چهار کوارتر ١٠ دقیقه ای برگزار می شود ، برای نیمه اول دو زمان استراحت به هر تیم داده می شود و در نیمه دوم ، سه زمان استراحت برای هریک از تیم ها منظور می شود. برای هر وقت اضافی نیز یک زمان استراحت برای هر تیم مجاز است.

امتیاز مساوی و وقت اضافی :

درصورت مساوی بودن امتیاز در پایان نیمه دوم ، بازی با وقت اضافی ۵ دقیقه ای ادامه می یابد. درصورت تساوی مجدد ، ۵ دقیقه های اضافی به همین ترتیب تکرار می شود. قبل از شروع هر ۵ دقیقه وقت اضافی ، دو دقیقه برای استراحت منظور می شود. هر ۵ دقیقه مثل شروع دو نیمه، با مالکیت تناوبی آغاز می گردد. در وقت اضافی ، تیم ها با همان حلقه نیمه دوم یا کوارتر چهارم ، بازی را دنبال خواهند کرد.

-تعویض بازیکنان :

تعداد تعویض ها در بسکتبال محدودیت ندارد ، ولی انجام تعویض در شرایط زیر مجاز نیست :

١- بعد از گل شدن توپ (مگر اینکه تیمی که گل خورده است درخواست تایم استراحت کند و یا اینکه خطایی اعام شود.)

٢- زمانیکه توپ در بازی به جریان بیفتد. همچنین در مرحله پرتاب پنالتی.

٣- در بین پرتاب های پنالتی ، مگر اینکه بین پرتاب ها خطا انجام شود.

لباس بازیکنان :

بازیکنان هر تیم باید دارای پیراهن و شورت یک رنگ و یک شکل باشند. جلو و عقب پیراهن و شورت باید یک رنگ باشد. لباسها از اعداد چهار تا پانزده شماره گذاری می شوند. شماره های جلوی پیراهن ده سانتیمتر و شماره های پشت پیراهن بیست سانتیمتر عرض دارند.

رنگ شماره باید از رنگ پیراهن متمایز باشد. پوشیدن پیراهن آستین دار مجاز نیست. پوشیدن تی شرت در زیر پیراهن مجاز نیست ، مگر اینکه با مجوز کتبی پزشک و همرنگ پیراهن باشد. پوشیدن زیرشورتی نیز درصورت همرنگ بودن با شورت بامانع است. شماره ها باید برای منشی و داوران ، واضح و قابل رویت باشد. تبلیغات روی پیراهن موقعی مجاز است که مانع دیدن شماره بازیکن نشود. در هیچ شرایطی نباید شماره از اندازه های اعلام شده کوچکتر باشد. تیم ها باید دو رنگ لباس (تیره و روشن) دراختیار داشته باشند. در هر مسابقه ، تیم اول (میزبان) باید لباس روشن بپوشد و تیم دوم (میهمان) لباس تیره رنگ داشته باشد. پایین پیراهن باید در داخل شورت قرار گیرد.

حداقل بیست دقیقه قبل از شروع مسابقه ، مربی موظف است اسامی کلیه بازیکنان ، کاپیتان ، پنج نفر بازیکن شروع کننده ، مربی و کمک مربی را به میز منشی ارائه نماید.

قوانین و تخلفات

قانون دبل (Double)

دریبل کردن از زمانی شروع میشود که بازیکن کنترل توپ را دراختیار گرفته و با انداختن و زدن آن در تماس با زمین دوباره آن را قبل از اینکه به بازیکن دیگری برخورد کند لمس نماید. زمانی دریبل خاتمه می پذیرد که با دست آن را گرفته و یا اجازه دهد توپ در دست یا دست ها استراحت نماید. زمانیکه توپ با دست دریبل کننده در تماس نیست، تعداد گام های برداشته محدود نخواهد بود. بازیکن مجاز نیست پس از خاتمه دریبل، برای بار دوم اقدام به دریبل نماید. درصورتیکه این عمل را انجام دهد مرتکب تخلف »دبل« شده است.

قانون رانینگ (تراولینگ)

بازیکنی که توپ را دراختیار دارد می تواند یک پای خود را به هر سمتی که میخواهد، یک یا چند مرتبه حرکت دهد. درصورتیکه پای دیگرش که آن را پای »پیوت« می نامند ثابت باشد. رانینگ حرکتی است که بازیکن صاحب توپ در داخل زمین یک یا دو پای خود را بدون توجه به محدودیت فوق حرکت دهد یا گامهای او با دریبل های بازیکن تناسب نداشته باشد.

خطا های حرکت رانینگ

• دویدن با توپ بدون دریبل بیش از یک گام
• برداشتن گام اضافه در سه گام ، لی آپ و پاور موو ( ( Power move

3    برداشتن گام ریز در سه گام بطوری که قابل تشخیص نباشد

4   کشیده شدن پا روی زمین برای فاصله بیش از ۵ سانتی متر در هر حرکت

5 پرش با توپ و برگشت به زمین بدون رها کردن آن . برای مثال بازیکنی که به قصد شوت ، پرش جفت میکند اگر به زمین برسد و هنوز توپ را رها نکرده باشد ، رانینگ کرده .

6  اگر بازیکن در اوت ، هنگام پرتاب اوت با توپ حرکت کند .

قانون سه ثانیه

زمانی که تیمی کنترل توپ را در زمین حمله موقعی که ساعت در جریان باشد، دراختیار دارد، هیچ یک از نفرات آن تیم نمیتواند مدت سه ثانیه در منطقه ذوزنقه حریف یا روی خطوط ذوزنقه حریف بماند .

قانون ٢۴ ثانیه

اگر تیمی مالک توپ شده باشد. باید در عرض ٢۴ ثانیه توپ را وارد حلقه حریف بکند یا به طرف حلقه تیم مقابل شوت بزند در زدن شوت توپ باید حتما به حلقه بخورد تا ٢۴ ثانیه صفر شود اگر توپ به تخته بخورد ٢۴ ثانیه ادامه می یابد و اگر توپ توسط تیم مقابل اوت شود باز هم ٢۴ ثانیه ادامه می یابد. ٢۴ ثانیه موقعی صفر می شود که ١- خطا صورت بگیرد ٢- بازیکن تیم مقابل با پا توپ را به اوت بیاندازد. اگر دستگاه ٢۴ ثانیه بوق بزند و توپ از دست بازیکن رها شده و در هوا باشد، اگر گل شود گل قبول می باشد. اگر در هوا با دست بازیکنی لمس شود و گل شود گل مردود می باشد .

قانون هشت ثانیه

زمانیکه یک تیم توپ را در زمین خودی تحت کنترل میگیرد، باید در عرض ٨ ثانیه توپ را به زمین حمله بفرستد. تخطی از این قانون، تخلف »هشت ثانیه« نامیده میشود و داور توپ را در اختیار تیم مقابل قرار خواهد داد.

قانون ۵ ثانیه

بطور کلی هیچ یک از بازیکنان تیم نمیتوانند توپ را بیش از ۵ ثانیه نزد خود نگه دارند.

قانون نیمه (برگشت توپ به زمین دفاعی)

زمانی که یک بازیکن در زمین حریف (زمین حمله) مالکیت توپ را در اختیار میگیرد، نباید توپ را به زمین دفاعی (زمین خودی) برگرداند. چه با پاس به یاران خود چه با دریبل کردن خودش آن را به زمین خودی برگرداند. این کار یک تخلف است و توپ دراختیار تیم مقابل قرار خواهد گرفت.

تذکری در این رابطه: درهنگامی که فرد حامل توپ به زمین حریف وارد شد حتی اگر پای او یا توپ زیر دستش وارد زمین خودی شود خطای نیمه (half) صورت گرفته است. البته نکته بالا ]پای او یا توپ زیر دستش وارد اوت (Out) شود[ در مورد وارد شدن توپ به اوت (Out) نیز صدق میکند.

انواع خطاها

در طی بازی بازیکنان حق گرفتن یکدیگر و یا هل دادن، حمله کردن و یا دویدن با توپ را ندارند و نمیتوانند جلوی بازیکن تیم حریف را با دست، شانه، سر و یا زانو بگیرند. در صورت انجام خطا داور توپ را به تیم حریف داده و بازی از همان نقطه خطا یا بیرون زمین پیگیری میشود.

اگر توپ دست یکی از تیمها باشد و در هنگام حرکت آن را از بالای سر حریف رد کند به شکلی که دستش در زیر توپ قرار گیرد خطا است و داور توپ را به تیم مقابل داده و بازی را از نزدیک ترین نقطه به اوت (Out) شروع میکند.

اگر در هنگام بازی، زمانی که یکی از بازیکنان تیم مقابل در حال پرتاب توپ است دست یکی از بازیکنان به توپ بخورد خطا صورت گرفته است .اگر فرد پرتاب کننده توپ در موقعیت پرتابهای ٢ امتیازی باشد داور ٢ پرتاپ پنالتی را حکم میدهد و اگر در موقعیت پرتاپ ٣ امتیازی باشد ٣ پرتاب پنالتی حکم داده میشود. البته در این میان باید به یک مورد نیز اشاره کرد که اگر هنگام پرتاب، توپ فردی که روی آن خطا شده وارد حلقه شود، اگر در موقعیت پرتاب دو امتیاز و یا سه امتیاز باشد داور ١ پرتاب پنالتی را حکم میدهد.

اگر توپ در زمین حریف و در موقعیت مستطیل در دست ما باشد وآن را به سوی تخته پرتاب کردیم و توپ به درون حلقه نرود و بدون آنکه به زمین بخورد دوباره به دست ما برسد اگر پرتاب کنیم خطا است وباید از محیط ذوزنقه خارج شویم بعد پرتاب کنیم.

خطای شخصی: ١- بلاک کردن ٢- شارژ کردن ٣- دفاع از پشت سر ۴- تماس با دست ۵ – نگهداشتن ۶- استفاده غیرقانونی از دستها ٧- هل دادن ٨- اسکرین غیر قانونی خطای شخصی در تمامی حالات جهت بازیکن خاطی اعلام می شود.

خطای طرفین: خطایی است که دو بازیکن مخالف روی همدیگر در یک زمان انجام می دهند.

خطای غیر ورزشی: خطای شخصی است که به طور عمد روی بازیکن با توپ و یا بدون توپ صورت می گیرد و جریمه آن دو پرتاب آزاد و مالکیت توپ از وسط زمین می باشد.

دیسکالیفه: هرگونه خطایی خارج از روحیه ورزشکاری را با دیسکالیفه (اخراج از زمین بازی) جریمه و دو پرتاب آزاد و مالکیت توپ از وسط زمین به حریف داده می شود.

خطای فنی: خطایی است که بدون برخورد بازیکن بوجود می آید. جریمه آن یک پرتاب آزاد با مالکیت توپ از وسط زمین می باشد. خطای فنی برای بازیکن ذخیره دو پرتاب آزاد با مالکیت توپ و خطای فنی برای مربی و همراه تیم دو پرتاب آزاد و مالکیت توپ است.

خطای تیمی: در هر ده دقیقه، تیمی که خطاهای انجام شده آن بیش از ۴ خطا باشد، خطای تیمی محسوب می شود و جریمه آن دو پرتاب آزاد توسط بازیکنی که خطا روی آن اتفاق افتاده است انجام می شود.

روش امتیاز دهی در بازی

امتیاز هر گل (پرتاب موفق در حلقه حریف) با توجه به موقعیت بازیکنی که اقدام به شوت کرده است متفاوت است. اگر بازیکن خارج از خط سه امتیازی باشد، گل سه امتیاز و اگر داخل آن باشد دو امتیاز دارد. هر پرتاب آزاد (پنالتی) یک امتیاز دارد. در بسکتبال تساوی وجود ندارد و آن قدر وقت اضافه به بازی داده میشود تا یکی از دو تیم برنده شود. زمان استراحت بین وقتهای اضافه ١ دقیقه است.

داوران بسکتبال

تعداد داوران یک مسابقه بسکتبال ٧نفر است. از این ۵ نفر سه داور در درون زمین بر جریان بازی نظارت می کنند که یکی از آنها سرداوراست. در کنار زمین هم ٣ نفر هر یک وظیفه ای خاص را انجام میدهند . یک نفر ثبت کننده امتیازها و خطاها (منشی) یک نفر مسئول ٢۴ ثانیه ویک نفر هم وقت نگهدار است و یک نفر مسئول تابلو مسابقه است. خطاهای عمدهای که داوران به آن توجه دارند عبارتند از: خطا در حمله، رانینگ، دبل، سه ثانیه، خطاهای برخورد و سد مسیر.

وظایف سرداور :

سرداور باید تمامی تجهیزاتی که مورد استفاده داوران قرار می گیرد ، از جمله ساعتها را بازرسی و تایید نماید. سرداور نباید اجازه دهد که بازیکنان وسایل خطرناک همراه داشته باشند (وسایلی مانند انگشتر ، گردن بند ، گیره سر ، محافظ انگشت دست ، مچ و بازو و …). سرداور در آغاز هر نیمه یا هر کوارتر بازی یا وقت های اضافی ، توپ را در دایره وسط زمین بین دو بازیکن مخالف به هوا می اندازد (جامپ بال). داور می تواند در موقعیت های خاصی بازی را قطع نماید اما تصمیم گیری درباره ادامه یا توقف بازی از اختیارات سرداور است. البته در این موارد ، سرداور مطابق مقررات عمل می نماید. سرداور هر وقت لازم بداند ، می تواند ورقه امتیاز را بررسی کند و بالاخره نظریات اعضای گروه داوری ، با تصویب او بعنوان نتیجه مسابقه اعلام می گردد. سرداور موظف است در مواردی که در قانون پیش بینی نشده است ، تصمیم لازم را اتخاذ نماید.

وظایف داور :

تشخیص و اعلام گل شدن توپ ، برعهده داور است. داور می تواند در موقعیت های خاص ، بازی را قطع کند. داوران ، بازی را بر طبق قوانین مربوطه اداره خواهند کرد و این اداره نمودن شامل به بازی گذاشتن توپ ، قطع کردن بازی و اعلام توپ مرده با به صدا درآوردن سوت در موقع لزوم است. از جمله وظایف داوران ، موارد زیر قابل ذکر است : به صدا درآوردن سوت برای متوقف ساختن هر نوع عمل بعد از اعلام توپ مرده ، تعیین جرایم خطاها ، اعلام تایم اوت برای استراحت ، اشاره کردن با سر برای داخل شدن بازیکن ذخیره به زمین بازی ، دادن توپ (نه پرتاب کردن) به بازیکن که آن را از خارج زمین به همان ترتیبی که در این مقررات پیش بینی شده ، به داخل پرتاب کند ، شمردن آهسته ثانیه ها برای اجرای مقررات مربوط به پرتاب آزاد و به جریان انداختن توپ از بیرون بعد از خطای ده ثانیه.

وظایف منشی و کمک منشی :

منشی باید اسامی و شماره کلیه بازیکنان ، افرادی که بازی را شروع می کنند و ذخیره هایی که بعدا وارد زمین خواهند شد ، در جدول ثبت کرده باشد. او باید همواره مجموع امتیازات را داشته باشد. گل های ٢ یا ٣ امتیازی و پرتاب های آزاد به ثمر رسیده را ثبت نماید و همچنین خطاهای شخصی یا فنی بازیکنان را پس از اعلام ثبت کند ، پنجمین خطای بازیکن (در بازی های شامل چهارکواتر ده دقیقه ای) را سریعا اعلام نماید. منشی باید زمانهای استراحت و محدودیت آن را اطلاع دهد. در ضمن باید جمع خطاهای هر بازیکن و تیم را همواره حاضر داشته باشد تا در موقع لزوم آن را اعلام نماید. همچنین منشی ، مسئول اعلام محدودیت خطای تیمی نیز هست. در ضمن مسئولیت تعویض جهت مالکیت تناوبی نیز به عهده منشی می باشد.

وظایف وقت نگهدار :

وقت نگهدار ، مسئول نگهداری وقت بازی است. او باید سه دقیقه قبل از شروع نیمه ، داوران را آگاه سازد. در هنگام زمان استراحت ، وی مسئول راه اندازی ساعت است و باید ۵٠ ثانیه پس از شروع زمان استراحت ، خاتمه آن را اعلام نماید. وقت نگهدار باید با صدای بوق خاتمه دوره ، نیمه یا وقت اضافی را اعلام کند.

وظایف مسئول بیست و چهار ثانیه :

به محض دریافت توپ توسط بازیکن در زمین ، دستگاه بیست و چهار ثانیه شروع بکار می کند. تا زمانیکه تیم مقابل ، کنترل را به دست گیرد ، دستگاه متوقف می شود و هیچ ثانیه ای را نباید نشان دهد و مجددا بکار بیافتد که این از جمله وظایف مسئول بیست و چهار ثانیه است.

وظایف کاپیتان :

درصورت لزوم ، کاپیتان ، نماینده تیم در زمین خواهد بود. او اطلاعات مورد نیاز را دراختیار داور قرار می دهد. کاپیتان با رفتار مودبانه و زمانیکه وقت مرده باشد ، از داور اطلاعات لازم را کسب می کند. درصورت عدم حضور مربی ، کاپیتان بعنوان مربی می تواند انجام وظیفه نماید.

لیگها و مسابقات

حرفه ای ترین لیگ بسکتبال ان بی ای (NBA) میباشد. این لیگ بین تیمهای باشگاههای حرفه ای آمریکای شمالی (ایاات متحده آمریکا و کانادا) برگزار میشود.

پست های ویژه در بسکتبال

١-بازیکن رأس یا بازیکن شماره ١ (G) (Point Gaurd) بازیکنی با قدی نسبتا کوتاه و چابک و عضانی می باشد.

دریبل کننده قوی و شوت از راه دور را به خوبی اجرا می کند.

٢-بازیکن گارد دوم یا بازیکن شماره ٢ (W) (Wing Player) مشابه گارد رأس می باشد ولی با خصوصیات تهاجمی بیشتر

٣-بازیکن فوروارد کوچک یا بازیکن شماره ٣ (S.F) (Small/ Short Forward) بازیکنی با قد بلند یا متوسط و شوت های جفت دو امتیازی و لی آپ قوی دارند.

۴-بازیکن فوروارد بزرگ یا بازیکن شماره ۴ (P.F)   (Power Forward)

بازیکنی بلند قد و قوی با حرکات گول زننده نزدیک حلقه و شوت های جفت نزدیک حلقه و ریباند قوی

۵-بازیکن سانتر یا بازیکن شماره ۵ (C)    (Center/Pivot Man)

بازیکنی با قد بسیار بلند و جثه بزرگ و قوی و شوت های جفت نزدیک حلقه همراه چرخش و ریباند قوی و دادن انواع پاس

توازن و تعادل balanc:

در بازی بسکتبال، به علت وجود سرعت زیاد در حرکات، توقف های ناگهانی، تغییر مسیرها و جابه جائی در جهت های مختلف، پرش ها و بسیاری از حرکات دیگر در حمله و دفاع، تأکید بر حفظ تعادل، مورد توجه اکثر مربیان است.

تقسیم وزن بدن

وزن بدن باید به طور مساوی از جلو به عقب، از چپ به راست و بین پاها تقسیم شود. پاشنه ها باید روی زمین باشند و بیشتر وزن روی سینه کف پاها قرار گیرد، هر چند فشار وزن باید روی پنجه ها و پاشنه ها احساس شود.

بازیکنان ممکن است به اشتباه وزن خود را روی سینه پاها قرار داده و پاشنه ها را از زمین جدا کنند، اما این حالت از نیرو و سرعت حرکت می کاهد یعنی برای انجام هر حرکت قدرتمند ابتدا باید پاشنه ها روی زمین قرار داده شود. یک روش مناسب برای آموزش حالت خوب ایستادن این است که از بازیکنان بخواهیم اصطلاحا پنجه عقابی بایستند که در آن پاشنه ها روی زمین و پنجه خمیده است.

بازیکنان هنگام دفاع باید یک چیز دیگر را به حالت ایستادن خود بیفزایند، پای آتشین. معنای آن فعال نگاه داشتن پاها و حرکت مداوم بدون جدا شدن از زمین است، مهارتی که عضلات را برای حرکت آماده نگاه می دارد. آنها باید تصور کنند روی بستری از زغال داغ ایستاده اند، اما اجازه ندارند پاهایشان را از زمین بلند کنند

دستها و پاها

به بازیکنان بیاموزید که مفاصل (مچ پاها، زانوها، انتهای رانها، آرنجها و مچها) خود را خمیده و دستها و پاها باید خمیده و نزدیک بدن قرار گیرند تا تعادل و چابکی آن حفظ شود. . آماده نگه دارند. به یاد آورید تمامی کف پا باید با زمین تماس داشته باشد. به بازیکنان یادآوری کنید که بدن را پایین نگاه دارند یعنی زاویه پشتی زانوها باید نود و صد و بیست درجه باشد تا مرکز ثقل بدن به زمین نزدیک شود.

تعادل در حالت دفاعی:

مراحلی که باید در توازن مورد توجه قرار بگیرد عبارت است از:

١- حالت‌ قرار گرفتن‌ سر: سر باید مستقیم و در امتداد بین دو پا و درست روی نقطه میانی بدن قرار گیرد.

٢- حالت‌ دستها :

دست ها در حالت عادی کمی بااتر از کمر قرار می گیرند و در هنگام روبرو شدن با مهاجم دست موافق پای جلویی در باا و دست دیگر پایین قرار دارد.

٣-حالت‌ انگشتان: انگشتان به فرم نیمه باز و به حالت انقباض خفیف و استراحت قرار دارند.

۴-حالت‌ پشت‌ و کمر :با خم کردن زانوها مرکز ثقل خود را به زمین نزدیک کنید اما باید پشت و کمر شما

صاف بوده و برای یک حرکت ناگهانی آماده باشید.

۵-حالت‌ پاها:پاهانباید خیلی به هم نزدیک و نه خیلی از یکدیگر فاصله داشته باشند.( این فاصله معمولا

کمی بیشتر از عرض شانه ها می باشد.)

شروع ها، گام برداشتها و توقف ها

شروع حرکت، گام برداشتن (چرخش، تغییر مکان، تغییر جهت) و توقف، حرکتهای بنیادینی هستند که برای حرکت مؤثر و مفید از حالت ایستادن مناسب یا رسیدن به این حالت، استفاده میشود. اینها حرکتهای دفاعی و تهاجمی نامیده میشوند. قانون مربیگری را به خاطر آورید: ابتدا صحیح انجام دادن کار را آموزش دهید (انجام صحیح مهارت)، سپس آن را با چابکی انجام دهید و سرانجام همواره آن را در زمان مناسب انجام دهید.

سرعت تمامی بدن یک بازیکن مهم است، اما نه به اندازه چابکی (سرعت دست و پا). شما به عنوان یک مربی نیاز به تلاش برای پیشرفت چابکی هر بازیکن دارید. توجه عمیق بازیکنان شما باید معطوف به سریع فکر کردن و چابک بودن باشد.

شروع ها

شروع، اولین مهارتی است که بازیکنان شما باید یاد بگیرند و آن به نوبه خود از حالت ایستادن بهره می برد. برای شروع صحیح، بازیکنان باید وزن خود را در جهت حرکت دلخواه منتقل کنند. برای مثال، در حرکت به چپ، وزن بدن با تکیه به چپ، روی پای چپ منتقل میشود. به بازیکنان یادآوری کنید از آن جا که سر کلید تعادل است، همواره بر انتقال وزن تقدم زمانی دارد.

برای چابک بودن در زمان مناسب، بازیکنان باید به خاطر داشته باشند که تمام حرکتها و تغییر سرعتها روی زمین انجام می گیرد. معنای این حرف، استفاده از گام های کوتاه است، هرگاه تغییر نوع حرکت مورد نیاز باشد. به بازیکنان آموزش دهید تا آن جا که ممکن است تماس پاهای خود را با زمین حفظ کنند؛ به آنها یاد دهید که میتوانند از زمین کمک بگیرند، اگر تماس خود را با آن حفظ کنند.

ابتدا پای جلو

از حالت ایستادن مناسب، بازیکنان باید وزن را در جهت حرکت منتقل کنند و شروع گام برداشتن با پایی است که در جهت حرکت قرار دارد. برای مثال، در حرکت به راست، اولین گام با پای راست برداشته میشود و در حرکت به جلو، اولین گام با پای جلویی برداشته میشود.

اشاره- فشار- کشش

در دفاع، بازیکنان باید از یک حرکت سرخورنده استفاده کنند. آنها را وادارید فاصله مشابه عرض شانه را برای پاها حفظ کنند و از گامهای خیلی کوتاه و سریع که روی زمین کشیده میشوند، استفاده کنند. این مهارت، اشاره- فشار- کشش نامیده میشود. پای پیشتاز به جهت دلخواه حرکت اشاره میکند در حالی که یک گام کوچک، سریع و سرخورنده را طی میکند. نیروی لازم برای اشاره به جهت حرکت و سرخوردن از فشار روی پای عقبی حاصل میشود که بدن را حرکت داده وزن را روی پای جلویی منتقل میکند. این عمل، به سرعت با کشش و سرخوردن پای عقبی برای بازیافتن حالت ایستادن مناسب، ادامه می یابد.

بازیکنان باید شروعهای دفاعی و سرخوردنها را به راست، به چپ، به سمت جلو، به سمت عقب و ضربدری بیاموزند، که در همگی آنها فاصله سراز زمین باید حفظ شود. جهش کردن های کوچک به جای سرخوردن باعث از دست دادن حالت ایستادن مناسب میشود. نتیجه این کار از دست دادن زمین (به عنوان یک دوست) اتلاف زمان و همچنین از دست دادن فضاست، لذا حفظ سر در ارتفاع مشخص را مورد تأکید قرار دهید.

تسلط بر توپ

تسلط بر توپ شامل همه حرکتهای تهاجمی با توپ نظیر پاس دادن، گرفتن، دریبل کردن، شوت کردن، حرکتهای فردی و ریباند کردن میشود. نوع حرکت دست در مهارتهای کنترل توپ شامل پاس، دریبل و شوت، تقریبا یکسان است؛ یعنی در هر یک از این مهارتها دست حرکت یکسانی را انجام میدهد. پاس دادن و گرفتن آن مهمترین حرکتهای بنیادی فردی با توپ است.

به دست آوردن حالت تهدید سه گانه (حالتی که بازیکن میتواند شوت، پاس و دریبل انجام دهد) باید بطور خودکار انجام شود. منظور در این جا این است که بازیکنان، هنگامی که صاحب توپ میشوند، اگر در فاصله ممکن برای کسب امتیاز، فرصت کسب امتیاز ندارند، ابتدا برای پیدا کردن هم تیمی جهت پاس، نگاه کنند و در صورت عدم امکان دریبل کنند زیرا این آخرین امکان برای حرکت دادن توپ است که باید استفاده شود.

پاس دادن و دریافت آن

پاس دادن و گرفتن، اصل بنیادی است که بیشترین غفلت از آن صورت گرفته است. برای ساختن یک تیم تهاجمی موفق، مهم است که در این مهارتها پیشرفت حاصل شود. پاس دادن و دریافت موثر آن در قالب پاس منجر به گل، مقیاسی برای ارزیابی توان حمله یک تیم است و همچنین میتواند ابزار مهمی برای کنترل زمان بازی در حمله باشد.

از دیدگاه مربی، پاسکاری خوب موجب از بین بردن فشار دفاع حریف و شکستن دفاع وی خواهد شد. از آن جا که پاس سریعترین راه برای پیش بردن توپ و مقابله با حریف است، این مهارت موثرترین راه برای کسب هدفهای تهاجمی تیم است، معنای این حرف، رساندن توپ به یک بازیکن آزاد برای فراهم کردن یک موقعیت برای کسب امتیاز است.

اصول اولیه پاس

چند رکن اصلی برای مهارت پاس وجود دارند که باید آموزش داده شوند. پاسهای خوب فقط با وجود این عوامل قابل انجام خواهند بود.

• سرعت- توپ باید به سرعت پاس داده شود (قبل از این که مدافع فرصت واکنش داشته باشد) پاس باید با حرکت ناگهانی و سریع داده شود بطوری که نه خیلی سخت و نه خیلی آرام باشد.
• علامت دادن- هر پاس باید با دقت به سمت یک هدف مشخص فرستاده شود. (اغلب دور از دسترس مدافع)
• زمان مناسب- توپ باید زمانی فرستاده شود که دریافت کننده آن آزاد است نه قبل و بعد از آن.
• فریبکاری- پاس دهنده باید با حرکتهای گول زننده مدافع خود را گیج کند، زیرا او پاس دهنده (خصوصا چشمها) را زیر نظر دارد و قصد پیشبینی جهت پاس را دارد.

پاس دهنده باید محل قرار گرفتن هم تیمی های خود و همچنین مدافعان را زیر نظر داشته باشد و تمرکز خود را روی فردی که امکان دریافت پاس را دارد، حفظ کند بدون این که به او خیره شود. بهترین روش انجام این کار، بررسی کردن تمام زمین همراه با حالت تهدید سه گانه است. هنگامی که بازیکنان پاس دریافت می کنند، اگر در فاصله مناسب و آزاد هستند باید آماده شوت کردن باشند، اگر امکان شوت کردن وجود ندارد، باید سعی کنند توپ را به بازیکن آزاد دیگری پاس دهند، قبل از این که برای حرکت دادن توپ، به دریبل کردن روی آورند.

انواع پاس

از چند نوع پاس در بسکتبال استفاده میشود که هر کدام در جای بخصوص قابل استفاده است.

پاس سینه

پاس سینه، اولین پاس هوایی است که برای حرکت توپ موثر و مناسب است.برای پرتاب توپ، دستها کشیده و آرنجها صاف میشود و دستها به داخل چرخش میکنند، بطوری که در انتهای حرکت، کف دستها به بیرون و شستها به سمت پایین قرار داشته باشند. به بازیکنان یادآوری کنید که شستها را روی توپ فشار دهند تا یک چرخش به سمت عقب در توپ به وجود آید. بازیکنان باید یک گام در جهت پاس بردارند و این در صورتی است که زمان کافی برای این کار وجود دارد اما بدون گام برداشتن، پاس سریعتر است. هدف پاس، ناحیه سینه دریافت کننده است هرگاه او بدون حرکت باشد اما اگر او در حال حرکت است هدف دست یا شانه خارجی یا دور از مدافع او است.

پاس زمینی

توصیه اولیه برای استفاده از این پاس هنگام فرار از پشت مدافع و حالتهای اضطراری است که در آن پاس دهنده در یک تله قرار گرفته است یا مدافع بلند قد است. برای انجام این پاس، نقطه برخورد توپ با زمین باید در فاصله دو سوم فاصله تا دریافت کننده نسبت به پاس دهنده، باشد و دستها باید در تعقیب توپ و به سمت نقطه برخورد، مسیر آن را دنبال کنند. مهارت انجام آن مشابه پاس سینه است. بازیکنانی را که پاس دهنده و دریافت کننده خوبی هستند، در شروع پاس، شستها رو به بالا قرار دارد، در ادامه شستها باید روی توپ فشار وارد کنند و توپ را تعقیب کنند تا در انتهای حرکت رو به پایین قرار گیرند. چرخش حاصل از فشار شستها که به سمت عقب است باعث میشود توپ در برگشت از زمین با زاویه بیشتر و تا ارتفاع بیشتری بالا بیاید که این باعث میشود دریافت آن آسانتر شود اگر زمان کافی باشد، بازیکنان میتوانند یک گام در جهت پاس بردارند.

پاس بالای سر

این پاس به منظور عبور توپ از بالای سر مدافعان ارزشمند است، همچنین در مقابل دفاع منطقه ای، پاس بالای سرموثر است. موقعیت توپ به پاس دهنده اجازه نمایش توپ و فریب به هنگام پاس را میدهد. به بازیکنان بیاموزید که توپ را بالا نگاه دارند و در این حال دستها باید کشیده و آرنجها صاف باشند. پاس باید با حرکت مچها و انگشتان، ارسال شود. توپ باید بالای سرنگاه داشته شود و دستها نباید به پشت سربرده شوند.

در شروع حرکت، شستها باید رو به عقب باشند و بعد به توپ فشار وارد کنند و در انتهای حرکت شستها رو به جلو قرار خواهند داشت. هدف پاس، ناحیه سر دریافت کننده است زیرا در این نوع پاس، توپ گرایش به پایین آمدن دارد. لذا هدف نقطه ای بالا در نظر گرفته میشود تا این گرایش جبران شود چون پاس در حال افتادن بسختی گرفته می شود. برای قدرت بیشتر، بازیکنان باید یک گام در جهت پاس بردارند.

بصورت تخصصی تر پاس تک دست تک دست زمینی بیسبال پاس پاس پشت از جمله انواع دیگر پاس می باشند

دریبل کردن

دریبل یک مهارت همراه با لمس کردن است نه با دیدن. بازیکنان در بسکتبال باید یاد بگیرند بدون نگاه کردن به توپ در طول زمین دریبل کنند. این کار با متمرکز کردن نگاه روی سبد حریف و زیر نظر داشتن کل زمین (با دید جانبی) هنگام دریبل، به اجرا در میآید. هدف اولیه ازدریبل ایجاد حرکت است که امکان پاس به یک هم تیمی برای کسب امتیاز، را میدهد.

حالتهای عبور از یک مدافع با دریبل برای نفوذ به سمت سبد و حرکت با توپ برای آزاد شدن یار دیگر، فرضهای قابل قبول برای استفاده از دریبل است. دریبل همچنین انتخاب قابل قبول برای جلو بردن توپ در طول زمین هنگامی که یک پاس قابل انجام نیست، حرکت با توپ برای ایجاد موقعیت بهتر برای پاس دادن، اجرای یک نقشه تیمی و خارج شدن از یک دفاع سنگین یا تله حریف، است.

مهارتهای دریبل

دریبل با دست کشیده و خم شدن مچ و انگشتان، انجام میشود. توپ با انگشتان و بخشی از کف دست که در نزدیکی انگشتان است ، کنترل میشود (توپ باید از کف دست و به اصطاح پاشنه آن دور نگاه داشته شود) انگشتان براحتی باز شده و باید دور توپ را فرا بگیرند. حفظ حداکثر تماس دست با توپ، مهم است. قوانین بسکتبال ایجاب میکند که دست روی توپ قرار گیرد ، دریبل تا موقعی قانونی فرض میشود که دست حالت عمودی خود نسبت به توپ را حفظ کند و برای حمل توپ در زیر آن قرار نگیرد. هنگام شروع دریبل، قبل از حرکت پای محور، توپ باید از دست رها شده باشد. بطور جدی توصیه میشود که دریبل کردن با یک توقف سریع، خاتمه یابد این توقف عموما به عنوان بهترین روش اجتناب از تخلف گامهای اضافی (رانینگ)، آموزش داده میشود در حالی که باعث حداکثر استفاده از زمان و مکان برای پاس و شوت، نیز میشود.

انواع دریبل

 نوع صحیح دریبل باید در زمان مناسب مورد استفاده قرار گیرد. دریبل کوتاه یا کنترلی در نزدیکی دفاع و دریبل بلند یا سرعتی در مکان بازو برای پیشروی با توپ، انتخاب مناسب است.

دریبل کنترلی

دریبل کنترلی یا کوتاه اولین و آسانترین دریبل برای آموزش به بازیکنان است. آنها باید از حالت ایستادن با پاهای جلو و عقب استفاده کنند، در حالی که پای سمت توپ عقب باشد. دست مخالف برای حفاظت از توپ در مقابل مدافع استفاده میشود. از دست نباید برای هل دادن مدافع یا قاب کردن پشت او استفاده کرد، بلکه کار آن فقط محافظت از توپ است. حالت حرکت بدن نوعی سر خوردن مشابه حرکت در دفاع است. بازیکنان باید بوسیله دریبل در یک طرف بدن، دور از دسترس بازیکن مدافع و با نگهداری توپ در پایین، آن را حفظ کنند.

دریبل قدرتی

عملکرد دستها مانند دریبل کنترلی است با این تفاوت که بدن مهاجم روبروی مدافع نیست ، دست حایل مهاجم مقابل سینه مدافع قرار دارد و پاها به صورت پای دفاع(پا بوکس)است. و توپ در فاصله دو پا به زمین زده می شود.

دریبل سرعتی

دریبل سرعتی یا بلند در گام بعد آموزش داده میشود. بازیکنان باید توپ را جلو بدن هل داده و در پی آن بدوند و توپ را همواره جلو بدن حفظ کنند. توپ باید بلندتر دریبل شود (نزدیک کمر) تا سرعت بیشتری به دست آید. لازمه سرعت بیشتر، فاصله بیشتر آن با بدن و ارتفاع بیشتر آن در حال هل دادن است.

دریبل با تغییر سرعت

این دریبل با تغییر سرعت همواه است و نوعی حرکت توأم با توقف و شروعهای متوالی است. هنگام کم کردن سرعت یا توقف، دریبل کننده باید قدری بدن را راست نگاه دارد تا مدافع آرام شود. در هنگامی که مدافع سرعت را کم کرده یا متوقف شود، زمان عبور از مدافع است. این نوعی دیگر از حرکت آهسته و سریع، برای گشودن راه و آزاد شدن از مدافع است.

دریبل عرضی(( Cross-Over Dribble

این نوع دریبل رابطی بین دریبل کوتاه و بلند می باشد و معمولا برای فاصله گرفتن از مدافع مورد استفاده قرار می کیرد.در این دریبل یکبار دست راست و یکبار دست چپ به توپ ضربه میزند .حالت زدن توپ به زمین مثل عدد هفت میماند.

نکات مهم درباره دریبل:

(١        به توپ نگاه نکنید ، همه زمین را زیر نظر داشته باشید.

(٢        بازیکن کامل باید بتواند با هر دو دست دریبل کند.

٣) دریبل کننده همواره باید با هدف در زمین حرکت کند. این قانون اصلی دریبل است.

۴) از رفتن به سمت خطوط کناری و گوشه های زمین بپرهیزید ، در کنار خطوط یا گوشه ها         بلافاصله توقف کرده و با یک پاس سریع به سایر بازیکنان توپ را از محوطه خطر دور نمایید.

۵) توپ را با انگشتان و سطح مجاور آن، کنترل کنید.

۶) تغییر مسیر با دریبل کردن از حرکات با ارزش در بسکتبال به شمار می آید.

٧) هنگام اتمام دریبل، از توقف سریع استفاده کنید.

٨) برای حمایت از توپ، همیشه از دست حمایتکننده استفاده شود.

شوت کردن

شوت، احتمالا شناخته شده ترین مهارت اصلی است. تمام بازیکنان شما علاقه مند به گل زدن هستند واگر یک توپ و یک سبد در اختیار آنها قرار دهید، حتی یک تازه کار به شوت یا دریبل خواهد پرداخت.

شوت مهارتی است که میتوان به تنهایی آن را تمرین کرد و اثرات آن فورا ظاهر خواهد شد. این مهارتی است که بازیکنان از تمرین آن لذت میبرند و بیشتر به آن میپردازند. اغلب مربیان عقیده دارند که همه بازیکنان میتوانند شوت زنهای موفقی شوند، زیرا شوتزنهای خوب در نتیجه ساعتها، روزها و حتی سالها تمرین ساخته میشوند. همچنین باید پذیرفته شود شوتزنهای بزرگ باید دارای بعضی خصوصیات فیزیکی و هوشیاری نیز باشند. هر چند، هر بازیکن میتواند یک شونزن و پتالتی زن عالی شود. یکی از ٢ هدف اصلی بسکتبال، انجام یک شوت خوب برای کسب امتیاز است ،هدف دیگرجلوگیری ازانجام همین عمل بوسیله حریف است.

نکته های مورد توجه مربیان درباره کلیات شوت به قرار زیر است:

١- تعادل و چابکی

٢- هماهنگی

٣- تعقیب توپ با مچ و انگشتان

۴- سرعت بدون عجله

۵- آرایش عمودی

۶- تمرین بدنی و فکری

گام اول برای شوت کننده، گرفتن مناسب توپ است. انگشتان دست شوت کننده باید براحتی باز شده باشند و توپ با همه دست جز فرو رفتگی کف آن، تماس داشته باشد. این کار با جای دادن توپ در دست شوت کننده (در حالی که کف دست رو به بالا دارد) و در جلو بدن، صورت میگیرد. دست دیگر باید یک طرف توپ یا زیر آن قرار گیرد تا از سر خوردن و افتادن توپ جلوگیری شود. در این حال بازیکنان میتوانند توپ را به موقعیت شوت منتقل کنند بدین صورت که توپ را با دو دست در طرفین آن بالا بیاورند و بعد آن را بچرخانند.

مچ

بعد از آوردن توپ به حالت شوت، شوت کننده باید مچ را عقب آورده آن را ثابت کند.

آرنج

آرنج بالا، داخل و جلو مچ نگاه داشته میشود. تازه کارها ممکن است آرنج را پایینتر نگاه دارند اما دراین حال نیز باید آرنج جلو مچ قرار داشته باشد. توپ نزدیک صورت قرار دارد و با کمک دست دیگر، بی حرکت میشود.

هدف

تمرکز دید روی هدف خاص واقع بر حلقه یا تخته برای شوت، الزامی است. برای شوتها زاویه دار نسبت به تخته، هدف گوشه بالایی و نزدیکتر مستطیل بالای حلقه است. توپ باید در حال پایین آمدن به هدف برخورد کند. برای شوتهای رو به رو، هدف خود حلقه است. در این حال شوت کننده باید دید خود را روی نقطه میانی واقع در عقب حلقه متمرکز کند.

رها کردن

انجام شوت نیازمند فشار انگشتان به توپ در جهت بالا و به طرف جلوهمراه است. بازیکنان را وادارید تصور کنند، قصدشان شوت کردن از داخل باجه تلفن با سقف باز یا از روی دستان مدافع با قد ٢ متر و١٠سانتیمتری است. توپ دارای یک چرخش به سمت عقب خواهد بود اگر انگشتان با فشار به جلو و بالا توپ را روانه کنند.

تعقیب توپ با مچ و انگشتان

آخرین مرحله شوت، تعقیب توپ با حرکت مچ و انگشتان به جلو است در حالی که آرنج کشیده، دست به بیرون چرخیده و مچ خم شده و در حالتی راحت توأم با کنترل است. بازیکنان باید حالت قرار دادن انگشتان دست در سبد، یا ساختن شکل چتر نجات با کف دست و حفظ این حالت را تصور کنند.

سه گام یا لی آپ

سه گام به این شکل است که وقتی به نزدیکی حلقه حریف رسیدیم درهمان حالت دویدن می توانیم ٣ گام برداریم و توپ را به داخل حلقه بیندازیم. به شکلی که ٢ گام برداریم و گام آخر را می پریم و توپ را در حلقه بیندازیم. به علت پرش بهتر به صورت سه گام بهترین راه برای انجام دانکینگ می باشد .

دفاع

دفاع فردی میتواند بزرگترین مبارزه برای مربیان بسکتبال و بازیکنان آنها باشد. این شامل پیشرفت در مهارتهای اساسی است که وابستگی آن به توانایی کمتر از ارتباط آن با عزم مصمم است. بعلاوه دفاع میتواند بخش جدایی ناپذیر از بازی هر بازیکن باشد. به یاد داشته باشید که برای رسیدن به مهارتهای دفاعی، مبارزه فکری و فیزیکی در انتظار بازیکنان شماست.

مهارتهایی که باید در دفاع فردی در آن پیشرفت حاصل شود عبارتند از: حالت ایستادن، گام برداشتن، دفاع بازیکن با توپ و بازیکن دور از توپ ، سد کردن های دفاعی ، ایجاد تله دفاعی (دفاع ٢علیه یک) و گرفتن خطای شارژ از حریف. این مهارتهای دفاعی فردی زیربنای دفاع های تک به تک، منطقه ای و ترکیبی هستند.

اصول زیربنایی دفاع: دفاع به همان اندازه که یک مهارت فیزیکی است یک مهارت فکری نیز هست. بازیکنان باید برای داشتن روحیه پیشقدم بودن در حرکت به جای واکنش نشان دادن به حرکت حریف، مورد تشویق قرار گیرند. این منظور با تاکید بر عوامل فعال بودن دفاع که در ادامه مطلب آمده است حاصل میشود.

ریباند کردن

در بسکتبال ریباند کردن را میتوان بسادگی به عنوان به دست آوردن مالکیت توپ بعد از یک شوت ناموفق، تعریف کرد. در این میان دارای اهمیت است که بازیکنان مهارتهای ریباند کردن تدافعی و تهاجمی را یاد بگیرند. هدف ریباند تهاجمی حفظ مالکیت توپ و هدف ریباند تدافعی تلاش برای به دست آوردن توپ است. ریباند کردن، بخش عمده هر مسابقه در تمامی سطوح است. در واقع ریباند دارای تأثیر بیشتری در بازی بازیکنان جوانتر است، زیرا در مراحل اولیه بسکتبال درصد بیشتری از شوتها ناموفق خواهند بود.

عوامل ریباند

ریباند کردن مانند دفاع و حرکت بدون توپ در حمله، نیازمند عزم راسخ و تحمل سختی است. هر چند قد بلند و توانایی پریدن امتیاز است اما کلیدهای ریباند تصمیم و مهارت است. آمار بهترین ریباندکننده ها در بسکتبال حرفه ای یا دانشگاه، فهرستی از بازیکنان بلندقد یا با برش عمودی زیاد نیست. این مطلب درباره رده سنی دبیرستان و ابتدایی نیز درست است. ریباند کردن بیش از عوامل فیزیکی نیازمند تلاش قابل توجه و اجرای صحیح مهارتهای مورد نیازاست.

بدون شک تواناییهای خاص بدنی باعث برتری ریباندکننده ها است. بازیکنانی که بلند قد هستند، دستهای بلند دارند، میان تنه بزرگ دارند، پاهای ورزیده دارند و بالاتنه عضلانی دارند، بر دیگر بازیکنان برتری خواهند داشت.

مهارت پیشنهادی ریباند الزام میکند که بازیکنان جلو حریف قرار بگیرند و راه او را به سبد سد کنند و سپس توپ برگشت شده را ریباند کنند. هر چند به نظر میرسد ریباند شامل ٣ بخش جدا از هم باشد، آنقدر سریع انجام میشود که گویی یک عمل منفرد است. مهارت ریباند عموما وابستگی به سد کردن راه حریف به سبد دارد و بعضی اوقات »با کس اوت« یا کنترل کردن حریف نامیده میشود. همه بازیکنان باید اصول بنیادی و اساسی ریباند را که ملزم عمل سد کردن راه حریف به سبد است را فرا بگیرند.

• شوت را ببینید.
• فرض کنید شوت گل نخواهد شد.

• مکان حریف را مشخص کنید.
• به سمت حریف بروید و راه او را به سبد سد کنید.
• به طرف توپ بروید.
• توپ را بگیرید و مالکیت خود را حفظ کنید.
• توپ را به خارج از محوطه یا به سمت زمین حریف ببرید.

اصول کلی دفاع جاگیری (Zone defense)

در دفاع جاگیری، هر بازیکن مسئولیت دفاع در یک منطقه را بر عهده دارد و اساس حرکت مدافعان بر مبنای حرکت توپ است. دفاع جاگیری نیاز به هماهنگی بازیکنان در یک کار گروهی منسجم دارد. مهمترین عامل در اجراء موفقیت آمیز دفاع های جاگیری، شناسائی دقیق مناطق دفاعی در هر یک از انواع آن و تشخیص مرزهای دفاعی هر منطقه به وسیله بازیکنان است.

مربی تیم با توجه به نوع تاکتیک حمله تیم مقابل و توانائیهای بازیکنان تیم خود، یکی از انواع دفاعهای جاگیری را تعیین میکند، اما آنچه که در همه دفاع های جاگیری مشترک است، تعیین سرعت حرکت مدافعان؛ مسیرهای حرکت آنان و میزان همکاری گروهی بازیکنان بر اساس شیوه و سرعت حرکت و جا به جائی توپ به وسیله مهاجمان است. بنابراین، در این نوع دفاع، هم مربی و هم بازیکنان باید با شیوه استقرار، مناطق دفاعی، مرزهای دفاعی در انواع دفاعهای جاگیری و نقاط قوت و ضعف هر یک آشنا شوند تا قادر به اجراء موفقیتآمیز چنین دفاعی باشند.

نقاط قوت دفاع جاگیری

• در دفاع جاگیری، بازیکنان قادر خواهند بود تا در یک منطقه دفاعی مشخص، بر روی تعداد محدودی از حرکات دفاع فردی تمرکز یابند.
• یکی از مهمترین ویژگیهای این دفاع، پوشش کامل منطقه ذوزنقه است ، به مهاجمان اجازه نفوذ نمیدهد و در صورت شوت دور یا نفوذ آنان، امکان پوشش ریباند حلقه را به خوبی فراهم میسازد.
• این نوع دفاع، برای بازیکنان کم انرژی، کم تجربه، کم تحرک که نیاز به کمک و پوشش سایر مدافعان دارند مؤثر است.
• این نوع دفاع، تعداد خطاهای فردی بازیکنان را کاهش میدهد.

نقاط ضعف دفاع جاگیری

• این دفاع، در مقابل شوتهای دور و ”تجمع چند مهاجم در یک سمت حمله – “Over load بسیار ضعیف است.
• تفهیم مسئولیتهای فردی، به ویژه در مرزهای دفاعی و قرارگیری بیش از یک مهاجم در یک منطقه مشکل است.
• این دفاع، در مقابل ضدحمله تیم مقابل آسیب پذیر است

مهمترین عامل مؤثر در موفقیت حمله علیه دفاع جاگیری، جا به جائی سریع توپ است.

 چرخش یا پیوت

چرخش حرکتی است که در آن بدن در یک حرکت دایره ای، روی سینه یک پا تغییر مکان میدهد در حالی که بازیکن حالت ایستادن مناسب قبلی را حفظ میکند.

چرخش یکی از مهمترین حرکتهایی است که برای چابکی و تعادل مؤثر است.

چرخش کردن: یک دوران بدن است که در آن سینه پای غیرمتحرک در جای خود ثابت میماند.

چرخش‌ برگشتی‌ در مقابله‌ با سد مسیر مدافع‌

نکات مهم در هنگام اجرای چرخش :

• در حین چرخش، سربالا، مرکز ثقل پائین و فاصله پاها حدودا به اندازه عرض شانه باشد.
• سرعت چرخش به قدری باشد که تعادل فرد برهم نخورد.
• برای کاهش اصطکاک، عمل چرخش، بر روی سینه پای ثابت انجام شود.
• در چرخش با توپ، توپ در حین اجراء حرکت کاملا تحت حمایت و کنترل باشد.